دلم چندیست كمتر بهانه می گیرد
نمی دانم او بی حوصلگی مرا مراعات می كند
یا من بیقراری های او را سكوت می كنم
گاه نگرانش می شوم كه نكند...
نه زنده است هنوز
هر بار كه تو را به خاطر می آورم
هوای بودنت را جانانه نفس می كشد
كه باور كنم با خیال تو
حال من خوب است، حال دلم خوبتر...