شعری که ای اواخر برای حافظ عزیز گفتم

                                                                   حافظ

عجب نطقی بکردی و شگفت آور غزل گفتی

                          توشاعر آمدی از پیش و اینها از ازل گفتی

چه شیرین است گفتارت تو ای شیرین سخن حافظ

                 چه کردی تو چه گفتی توکه گویی باعسل گفتی

توتادرسی بنشاندی بر تن وروح و روان من

                           هزاران نکته ازمعنی توبااصل وبدل گفتی

هرکه خواندسطری زگفتارت پذیرا شد تمامش را

                          که تو اندرزوپندت رانه باجنگ و جدل گفتی

هرکه در کارش گره افتادو حیران ماند

                         تودر فالش مدد کردی علل را با علل گفتی

تو بلبل شاد کردی و نکش پر نغمه ی دلکش

                        تو با او ازان روز خوش گل در بغل گفتی

روزوشب من ز خدا شادی روحت خواهم

                     آن خدایی که تو نامش به پاکی در غزل گفتی